Izolacyjność akustyczna przegród budowlanych: przegrody masywne cz.1

Izolacyjność akustyczna na dźwięki powietrzne przegrody budowlanej lub komponentu budowlanego charakteryzuje zdolność do izolowania od siebie dwóch pól akustycznych. W odróżnieniu od badania izolacyjności na dźwięki uderzeniowe, gdzie źródło pobudza bezpośrednio przegrodę (stukacz znormalizowany), źródło (głośniki) umieszczone są nad podłogą (rys.1, rys.2). Izolacyjność przegrody na dźwięki powietrzne zależna jest od wielu zmiennych do których zaliczyć można: częstotliwość dźwięku, masę przegrody, tłumienie dźwięku w materiale, moduł sprężystości, liczbę Poissona, sposób połączeń przegrody z pozostałymi przegrodami oraz sposoby drgań przegrody (mody drgań). Skupimy się tutaj nad wpływem masy i częstotliwości na izolacyjność przegrody.

Rys. 2 Schemat przenikania dźwięku uderzeniowego. Są to przeważnie odgłosy kroków, hałasy instalacyjne typu szum wody w rurach, hałas zsypów śmieci lub uderzających bram i drzwi.

Ponieważ izolacyjność na dźwięki powietrzne nie jest stała w funkcji częstotliwości, więc opisuje się ją w przybliżeniu tzw. akustycznym prawem masy. Izolacyjność jest z reguły mniejsza dla niższych częstotliwości i większa dla wyższych częstotliwości. W pewnym ich zakresie obowiązuje prawo: izolacyjność przegrody rośnie w miarę wzrostu częstotliwości o 6 dB przy podwojeniu częstotliwości (wzrost o oktawę: np. z 250 Hz na 500 Hz), (rys.3).

Rys. 3 Typowa izolacyjność akustyczna właściwa przybliżona ściany żelbetowej gr. 20 cm

www.akustyka-pro.pl